Gebelikte ERCP uygulaması, ilk ERCP'den 15 yıl sonra, 1990 yılında başlamıştır. Gebelikte ERCP endikasyonları: biliyer pankreatit, koledok taşı, kolanjit, safra ve pankreas kanal hasarı durumlarıdır. En sık olarak koledok taşı nedeni ile ERCP yapılmaktadır. İkinci en sık yapılma nedeni biliyer pankreatitdir.
Gebelerde biliyopankreatik hastalıklarda ERCP endikasyonu koyduran en iyi tetkiklerden biri, abdominal ultrasonografidir. Şüpheli durumlarda MRCP ve EUS da kullanılır.
ERCP riskleri hamilelikte, hamile olmayanlara yapılanlarla benzerdir.
Gebeliğe bağlı ilave riskler; hiperkoagülabilite, artmış aspirasyon ihtimali, sıvı yüklenmesinde kolay pulmoner ödem oluşabilme, akciğer fonksiyonel kapasitede azalma ve pozisyonel hipovolemi durumlarıdır.
Annede oluşabilecek bir hipoksi, fetusu etkileyerek fetal kayba neden olabilir.
ERCP, Radyasyon ve Hamileliğe Etkileri
Fetusun radyasyona maruziyeti, fetal dokuların radyasyon hasarına duyarlılığından dolayı önemlidir. Radyasyon, fetüste deterministik ve stokastik etki olmak üzere iki şekilde değişiklik yapmaktadır. Deterministik etki, gebelik yaşı ve fetusun aldığı doza bağlı olarak değişen büyüme ve mental gerilik yapma etkisidir. Bu etki için 100-250 mGy gibi bir dozun aşılması gerekmektedir. Organogenezisin oluştuğu ilk trimestrde bu etki en fazladır. Üçüncü trimetrde ise en azdır.
Skotaksik etki ise; radyasyonun çocukluk çağı kanserleri, lösemiyi ve genetik etkilerini anlatır. Bu etki dozla artmakla birlikte, bir eşik doz sözkonusu değildir. Çok az dozda bile oluşabilir.
ERCP yapılan gebelerin bildirildiği vaka serilerinde, ERCP'den hemen sonra hamilelik boyunca ve doğumda sorun olmadığı bildirilmekle beraber, uzun dönem sonuçları bilinmemektedir.